مقایسه عملکرد یک نوع اتصال تیر به ستون بتنی پیش ساخته رایج با اتصالات بتنی درجای معادل

پیش ساخته سازی به معنای ساخت سازه در کارگاه و اتصال آن در محل اجرای پروژه می باشد. بنابراین سازه های پیش ساخته دارای اتصالاتی متفاوتی نسبت به سازه های درجای معادل خود هستند و این امر میتواند منجر به رفتار لرزه ایی متفاوت از نظر مقاومت و مخصوصا شکل پذیری و جذب انرژی که ملزومات مهم سازه های مقاوم در برابر زلزله هستند گردد . هدف از این تحقیق بررسی عملکرد اتصالات در اینگونه ساختمان هاست زیرادر نتیجه وجود این اتصالات، سازه های پیش ساخته رفتار لرزه ای متفاوتی نسبت به سازه های درجا خواهند داشت. مطالعات نشان می دهد مهمترین ضعف مشهود در این ساختمان ها در ناحیه اتصال آنها رخ داده است.
در این تحقیق سعی شده از طریق آنالیز اجزای محدودی به بررسی عملکرد یکی از اتصالات پیش ساخته رایج در کشور و مقایسه آن با اتصال درجای معادل پرداخته شود. برای این منظور گره میانی یک سازه چهار طبقه دارای سیستم قاب خمشی متوسط در دو سازه پیش ساخته و درجا با هم مقایسه شدند. نتایج نشان می دهد که اتصال یاد شده به هیچ وجه عملکرد مناسبی در زمینه مقاومت، جذب انرژی و شکل پذیری تحت تلاش های وارده از خود نشان نمی دهد.