تدوین مدلی به منظور تبیین و پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر پایه نیازهای بنیادین روان شناختی و انگیزش پیشرفت تحصیلی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی و انگیزش پیشرفت با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. روش پژوهش از نوع همبستگی به شیوه مدل سازی معادلات ساختاری بود که به عنوان نمونه 248 نفر از دانش آموزان پسر پایه اول متوسطه دبیرستان های شهر اسدآباد با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای- چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس های پرسشنامه نیازهای بنیادین روان شناختی (BPNS) با پایایی 77/0 انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان (AMS) با پایایی 78/0 و مقیاس پیشرفت تحصیلی بود. به منظور تجزیه وتحلیل آماری داده ها علاوه بر شاخص های مرکزی، پراکندگی، رگرسیون، ضریب همبستگی از روش آماری مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای تحلیل آماری SPSS21 و Lisrel8.50 استفاده شد. یافته ها نشان داد که به طورکلی مدل فرضی با داده ها برازش دارد. اثر مستقیم بی انگیزگی بر پیشرفت تحصیلی، اثر مستقیم خودفرمانی بر انگیزه درونی و بیرونی و اثر مستقیم پیوستگی بر انگیزه درونی، بیرونی و بی انگیزگی معنادار به دست آمد. اثرات کل پیوستگی بر پیشرفت تحصیلی معنادار شد. بر اساس مدل تدوین شده، نیازهای بنیادین روان شناختی و انگیزش پیشرفت تحصیلی توان تبیین 33 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را دارند. بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که انگیزش پیشرفت (بی انگیزگی) نقش واسطه ای بین متغیرهای نیازهای بنیادین روان شناختی و پیشرفت تحصیلی ایفا می کنند.