نقش تئوری های حدی در اقتباس روابط هندسه ی هیدرولیکی رودخانه ها

با پیدایش هزاره ی جدید، پیشرفت های بسیاری در علوم مهندسی صورت گرفته است، ولی مسئله ی پیش بینی پاسخ آبراهه های آبرفتی به تغییرات زیست محیطی و ساخته ی بشر هنوز در انتظار یک روش منطقی و قابل فهم است. رودخانه ها با تنطیم هندسه ی هیدرولیکی خود، تمایل به سازگاری با تغییرات وارده دارند. لذا شناخت و پیش بینی پاسخ هندسه ی هیدرولیکی، یک وظیفه ی اولیه ی مهندسی برای مدیریت و سامان دهی رودخانه ها به شمار می رود. از این رو در پژوهش حاضر، یک مدل تحلیلی برای ارزیابی شرایط پایدار )استاتیکی و دینامیکی( و تعیین روابط هندسه ی هیدرولیکی بازه یی پیشنهاد شده است که در آن سیستمی از معادلات با به کارگیری تئوری های حدی حل شده است. مقایسه ی توان های هندسه ی هیدرولیکی توسعه یافته در پژوهش حاضر با روابط موجود همخوانی مناسبی را نشان می دهد. در انتها،
مدل با داده های صحرایی کشور انگلستان و ایران مورد واسنجی قرار گرفته و نتایج حاصل، حاکی از کاربرد مناسب مدل در رودخانه ها با کناره های مقاوم است. چرا که براساس مدل پیشنهادی، نسبت عرض سطح محاسباتی به مشاهداتی به طور متوسط از 0٫40 در رودخانه هایی با کناره های با پوشش علفی بدون هرگونه درخت و درختچه، تا 0٫72 در رودخانه هایی با کناره های با بیش از 50\٪ پوشش درخت و درختچه تغییر می کند.