بررسی شاهدی علیه نظریه توصیفات راسل «مسئله ناهم خوانی»

نابر نظریه توصیفات راسل ( 1905 ) محتوای جمله ای مثل «پادشاه فعلی فرانسه طاس است» توسط فرم منطقی آن جمله یعنی اینکه «منحصرا یک چیز وجود دارد که پادشاه فعلی فرانسه است و آن چیز طاس است» قابل بیان است. این مقاله هدفی محدودرا برای طرح و بررسی شاهدی خاص علیه نظریه توصیفات راسل دنبال می کند. برای به چالش کشیدن این نظریه راسل، ابتدا استدلال خواهیم کرد که وقتی در زمان حال حاضر که فرانسه اصولا پادشاهی ندارد شخصی یکبار جمله «پادشاه فعلی فرانسه طاس است » را و بار دیگر فرم منطقی آن را بیان کند قضاوت ما در باب ارزش صدق آنها متفاوت خواهد بود (به این مساله «مساله ناهمخوانی» خواهیم گفت). سپس این سوال را بررسی خواهیم کرد که آیا مدافعین نظریه راسل قادر به تبیین مساله ناهمخوانی هستند یا خیر؟ بدین منظور بر مبنای تمایزی که گرایس ( 1970 ) میان معنای جمله و معنای متکلم می گذارد،پاسخی را از جانب مدافعین نظریه توصیفات راسل به مساله ناهمخوانی طرح و سپس بررسی و نقد خواهیم نمود. استدلال ما، نظریه توصیفات راسلرا در برابر مس ئله ناهمخوانی در موضع ضعف قرار می دهد؛ بدین معنا که نشان می دهد، دفاع گرایسی در برابر مسئله ناهمخوانی دفاع قابل قبولی نیست.