نقش واسطه ای توانمندسازی روانشناختی و کیفیت زندگی کاری در ارتباط بین رهبری تحول آفرین با عملکرد کارکنان

امروزه منابع انسانی موجود در سازمانها با ارزشترین عامل و مهمترین سرمایه هر سازمان می باشد بنابراین بررسی عوامل موثر بر عملکرد سرمایه انسانی در سازمانها از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای توانمندسازی روانشناختی و کیفیت زندگیکاری در ارتباط بین رهبری تحول آفرین با عملکرد کارکنان بود.
روش شناسی: تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی-همبستگی و به طور مشخص مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری است. در این مطالعه نمونه پژوهش شامل 450 نفر از کارکنان دژبان ناجا در شهر تهران است که با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه رهبری تحول آفرین، پرسش نامه عملکرد کارکنان، پرسش نامه توانمندسازی اسپریتزر و پرسش نامه کیفیت زندگی کاری والتون استفاده شد. به منظور تحلیل و تفسیر فرضیه های پژوهش در قالب مدل نظری مورد مطالعه از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده گردید. قابل ذکر است که تحلیلهای صورت گرفته با استفاده از SPSS و LISREL تحلیل شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که رهبری تحول آفرین میتواند هم به طور مستقیم و هم غیر مستقیم باعث افزایش عملکرد کارکنان گردد. از سوی دیگر کیفیت زندگی و توانمندسازی به طور مستقیم بر عملکرد کارکنان موثرند.
به طور کلی به نظر میرسد که رهبری تحول آفرین با ایجاد فضا و شرایط مبتنی بر مدیریت تحول، فضا را برای توانمندسازی و ایجاد کیفیت زندگی کاری و در نتیجه افزایش عملکرد کارکنان فراهم می سازد.