رابطه بین سرمایه اجتماعی با یادگیری سازمانی در بیمارستان های منتخب شهرستان زابل

با توجه به اهمیت یادگیری سازمانی و سرمایه اجتماعی در افزایش کارایی و بهره وری در سازمان ها، مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط بین سرمایه اجتماعی و یادگیری سازمانی در بیمارستان های منتخب شهرستان زابل در سال 1394 انجام شد.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود که به صورت مقطعی بر روی 290 نفر از کارکنان دو بیمارستان شهرستان زابل انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه یادگیری سازمانی گومز و پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری T-test، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 تحلیل گردید.
میانگین سنی کارکنان مورد بررسی 7/01 ± 30/47 سال بود. اکثر پاسخگویان مرد (56%)، دارای تحصیلات کارشناسی (60%) و وضعیت استخدامی قراردادی (47%) بودند. نتایج نشان داد بین سرمایه اجتماعی و یادگیری سازمانی رابطه معنادار و مستقیمی وجود دارد (0/001 =P). بین سن و سرمایه اجتماعی (0/029 =P) و همچنین بین سن ( 0/017=P) و سطح تحصیلات ( 0/04 =P) با ظرفیت یادگیری سازمانی ارتباط معنی دار آماری مشاهده گردید.
وضعیت دو مولفه سرمایه اجتماعی و یادگیری سازمانی در سطح متوسط برآورد شد. در این باره با ایجاد تیم های کاری، تفویض بیشتر اختیار به کارکنان، ایجاد روابط کاری مناسب بین کارکنان و غنی سازی شغل می توان زمینه رشد سرمایه اجتماعی و توسعه یادگیری سازمانی را در بیمارستان های مورد بررسی فراهم آورد.