وضعیت اشتغال، گرایش به آسیب های اجتماعی و ارایه راهبردهای پیشگیرانه (مورد مطالعه: شهروندان شهر رشت)

گرایش به آسیب های اجتماعی بطور انضمامی با متغیرهای اجتماعی اقتصادی و فرهنگی ارتباط تنگاتنگ دارد. یکی از متغیرهای اقتصادی،وضعیت شغلی است. هدف این پژوهش«بررسی رابطه بین وضعیت اشتغال با میزان گرایش به آسیب های اجتماعی شهروندان شهر رشت و ارایه ی راهبردهای پیشگرانه» است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه-ی شهروندان 18 سال به بالای ساکن در شهر رشت در سال 1392 بوده که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران در حدود 384نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای مورد مطالعه قرار گرفتند. این تحقیق به روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه انجام گرفته است؛که اعتبار آن از طریق صوری با مراجعه به کارشناسان، اساتید و متخصصین سنجیده شده و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ محاسبه گردید.یافته های تحقیق نشان می دهد که بین وضعیت شغلی با متغیرهای گرایش به آسیب های اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج تحقیق و پارادایم نظری تلفیقی بین نوع اشتغال و نوع گرایش به آسیب های اجتماعی نسبتی وجود دارد. پیشگیری های اولیه، ثانویه و ثالث نیز نقش عمده ای در کاهش آسیب های اجتماعی دارند.