نقش شادکامی در پیشگیری از جرم: حرکت به سوی جرم شناسی شادی بخش

پیشگیری از جرم به عنوان هدف غایی نظام عدالت کیفری مورد توجه جدی جرم شناسان قرار گرفته است. راهبردهای سخت گیرانه و توسل به کیفر و ابزارهای سرکوب، راهبردی شکست خورده و یا حداقل بسیار هزینه بر تلقی می شود. در جامعه ای با ساختار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ناموزون، توسل به خشونت برای کنترل جرم خود، خشونت آفرین است و عدم توجه به زیرساختارهای ریشه ای چیزی جز هزینه های اجتماعی و اقتصادی هنگفت در پی ندارد. توجه به رفاه مادی و اجتماعی شهروندان هم چون دسترسی به آموزش، کار و مسکن مناسب و بهداشت جسمی از متغیرهای مورد توجه کلیه دولت ها است. پرداختن به رفاه روانی، مانند سلامت و بهداشت روان و سعادت نیز، متغیر مهم و در عین حال مغفول، در سیاست اجتماعی بسیاری از دولت هاست. از جمله عناصر ارتقاء سطح بهداشت روانی، پرداختن به سعادت و شادی شهروندان بوده که این مهم به طور مستقیم و غیر مستقیم مورد توجه قوانین اساسی برخی از کشورها قرار گرفته است. در این مقاله، نویسنده به مقوله شادی به عنوان یکی از مولفه های رفاه روانی که به پیشگیری از جرم نیز می انجامد، پرداخته است. شادی و احساس خشنودی در کاهش از بزه کاری، بزه دیدگی و ترس از جرم نقش موثری ایفا می کند. به رغم اهمیت این عامل در افزایش سطح رفاه و امید زندگی و نیز پیشگیری از جرم، توجه چندانی به آن نشده است؛ اگرچه هیچ یک از حکومت های مردم سالار این حق را به چالش نمی کشند، ولی تلاش نظام مند برای دست یابی این هدف، در سیاست دولت ها مانند اجزا رفاه مادی هم چون افزایش سطح اشتغال یا آموزش دیده نمی شود.