مقایسه تغییرات در فرم بدنه سکوی FPSO از دیدگاه پایداری و دریامانی در شرایط عملیاتی بارگیری کامل در خلیج فارس

سکوی FPSO با دارا بودن قابلیت استخراج، فرآورش، نگهداشت و انتقال ترکیبات هیدروکربنی امروزه به عنوان یکی از گزینه های موثر و پرکاربرد در صنعت نفت فراساحل مطرح است. پایداری و دریامانی؛ معیارهای موثر طراحی بدنه و ارزیابی کارآیی کلی این سکوی شناور به شمار می آیند. پاسخ بدنه شامل پایداری در حالت سالم و آسیب دیده؛ جابه جایی و شتاب در اثر نیروهای محیطی از جمله فاکتورهای موثر در ارزیابی کارآیی این سکوی شناور می باشد. هدف از این مطالعه دست یابی به یک روند سیستماتیک برای ارزیابی کارآیی کلی سه فرم بدنه سکوی FPSO شامل کشتی سان، مکعب مستطیلی شکل ساده و بیضی گون است. مساله به عنوان یک مدل تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) در نظر گرفته شده و از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شده است. مدلسازی برای سه فرم بدنه سکوی FPSO با درنظر گرفتن استانداردهای آیین نامه ای، روش المان محدود و کدنویسی دیفرکشن نرم افزاری انجام شده است. فرم بدنه بیضی گون از کیفیت پایداری بهتر و فرم بدنه مکعب مستطیلی شکل ساده از کیفیت دریامانی بهتری نسبت به سایر فرم های بدنه مورد مطالعه برخوردار است. کیفیت دریامانی بهتر سکوی FPSO مکعب مستطیلی شکل موجب این شده است که در ارزیابی نهایی کارآیی کلی به صورت تقریبی 10% نسبت به فرم بدنه کشتی سان و 20% نسبت به فرم بدنه بیضی گون از برتری برخوردار باشد. سیستم مهاربندی Spreadو رایزر نوع Steep-s برای این مطالعه درنظر گرفته شده اند.