شهود در آموزش ریاضیات، چالش یا هنجار

در این مقاله، ریاضیات قرن هیجدهم بررسی و با ریاضیات قرون پس از آن مقایسه می گردد. انبوه نتایج، گستردگی دستاوردها و بروز شاخه های نو در این رشته از دانش بشری از جمله وجوه تمایز ریاضیات آن دوران است، در حالی که آنچه که در قرون بعد رنگ می گیرد و قوام می یابد همانا دقت و ژرف اندیشی است. پرسشی که در این نوشتار مورد مداقه قرار می گیرد این است که با وجود کمبود مبانی منطقی در آن زمان، چنان مجموعه ی گسترده ای از نتایج چگونه به دست آمده است و در مورد درستی آنها چگونه اطمینان حاصل می شده است؟ آیا ریاضیدانان آن دوران از شیوه ی خاصی در کسب دستاورد های خویش استفاده می کرده اند؟ چه عاملی آنان آنان را در کسب نتایج یاری می کرده است؟ از بررسی ها معلوم می شود آنچه که در این میانه به ایفای نقش می پرداخته شهود است. آنگاه، اهمیت نقش معرفت شهودی درآموزش ریاضیات بررسی می گردد.