بررسی نگرش و دانش محیط زیستی دانش آموزان پایه ششم، هفتم و هشتم در محیط های شهری و روستایی (مطالعه موردی: قزوین)

تخریب محیط زیست، از بین رفتن روزافزون منابع طبیعی و روند فزآینده آلودگی های گوناگون محیطی حاکی از وضعیت بحرانی محیط زیست جهان است. آنچه که آتش این بحران را شعله ور می کند، عدم آگاهی نوع بشر نسبت به اهمیت محیط زیست است. کودکان و نوجوانان، سرمایه های اصلی یک جامعه اند. میزان توجه مسئولین جامعه در ارتقا سطح دانش و نگرش محیط زیستی این گروه می تواند مبنای تخمین پیشرفت و توسعه محیط زیستی آتی جامعه در زمینه های گوناگون باشد. این پژوهش با رویکرد تعیین پارامترهای فردی و اقتصادی- اجتماعی موثر بر نگرش و دانش محیط زیستی دانش آموزان شهری و روستایی پایه ششم، هفتم و هشتم انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان این گروه سنی در دو ناحیه آموزش و پرورش شهر قزوین و روستاهای تحت پوشش این دو ناحیه بود. با استفاده از روش تصادفی طبقه بندی شده و به کمک پرسشنامه 721 دانش آموز مورد آزمون قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده، توسط نرم افزار SPSS و با آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و نیز آزمون t مورد تجزیه و تحلیل واقع شده و نتایج حاصل از آن بیانگر وجود تفاوتی معنادار بین سطح دانش محیط زیستی دانش آموزان شهری و روستایی و عدم وجود تفاوتی معنادار بین نگرش محیط زیستی دانش آموزان دو جامعه خرد آماری بود. از بین 16 پارامتر مختلف فردی و اقتصادی- اجتماعی مورد آزمون، دو فاکتور جنسیت و نوع مدرسه دانش آموزان در هر دو جامعه شهری و روستایی بر نگرش و دانش محیط زیستی دانش آموزان موثر بوده و تاثیر سایر پارامترها در دو جامعه شهری و روستایی متفاوت و برخی از پارامترها نیز فاقد اثر بودند. نتایج می تواند در تصمیم گیری های آتی جهت ارتقا میزان سطح دانش و نگرش محیط زیستی دانش آموزان بکار گرفته شود.