آسیب های تروماتیک مغز در کودکان

هدف از نگارش این گفتار انتقال جدیدترین اطلاعات و بحث بر اساس آخرین دستورالعمل های تایید شده موجود در زمینه استراتژی های درمان اطفال دچار ترومای مغزی می باشد.
در این بررسی 45 مطالعه مناسب و مرتبط مورد بررسی قرار گرفتند. آنچه به عنوان «رهنمودها» معرفی می گردد، منعکس کننده دستورالعمل های مبتنی بر شواهد متوسط بالینی (Class II Evidence) و آنچه به عنوان انتخاب های درمانی (گزینه ها) ارائه می شود، معرف استراتژی های فاقد منفعت بالینی قوی و شناخته شده (Class III Evidence) می باشند.
CPP باید در کودکان دچار آسیب های مغزی در حد بالاتر از mmHg40 حفظ گردد. تزریق بولوس مانیتول با دوز g/kg 25-1/0 یا انفوزیون مداوم سالین هیپرتونیک 3% با دوز ml/kg1-1/0 برای کنترل افزایش فشار داخل جمجمه در آسیب های شدید مغزی مفید است. بهتر است از حداقل دوز برای رساندن ICP به حد mmHg 20 استفاده شود. استفاده از استروئیدها تولید کورتیزول اندوژن را کاهش می دهد و با افزایش ریسک عوارضی نظیر عفونت ها همراهی دارد. باید از هیپرونتیلاسیون پروفیلاکتیک و دراز مدت (ولو خفیف) در کودکان دچار آسیب های مغزی اجتناب نمود.
بی شک هیچ درمانی به اندازه پیشگیری از این آسیب ها نمی توانند، سودمند باشند. مهمترین وظیفه پزشک معالج به هنگام مواجهه با چنین آسیب هایی، کاستن از آسیب های ثانویه در اثر هیپوکسی و هیپوتانسیون، افزایش ICP و کاهش CPP، ایسکمی مغزی و امثالهم است.