مقایسه اثر و ماندگاری تمرینات عصبی-عضلانی با و بدون ماساژ بر تعادل دختران ورزشکار مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا

مطالعات پیشین تاثیر تمرینات عصبی-عضلانی در بهبود تعادل افراد دارای بی ثباتی مزمن مچ پا رانشان داده اند، اما اطلاعات کمی در مورد اثر ترکیبی آن با ماساژ و هم چنین ماندگاری اثر آن وجود دارد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسهاثر و ماندگاری تمریناتعصبی-عضلانیبا و بدون ماساژ برتعادل دختران ورزشکار مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا می باشد.
جامعهآماریپژوهششاملدختران ورزشکار رشته های توپی منتخب مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پابادامنهسنی26-19 سالبود. تعداد24نفربه صورتهدفمندودردسترس از همه رشته ها به طور یکسان انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی1(12 نفر) و تجربی2(12 نفر) تقسیم شدند. برای ارزیابی تعادل از دستگاه بایودکس استفاده شد. گروهتجربی1 در ابتدای تمرین در ناحیه مچ پا ماساژمی گرفتند سپستمریناتنروماسکولار را اجرا می کردندوگروه تجربی2تمریناتنروماسکولار، به مدت 6هفته و با تواتر3جلسه را انجام دادند. سپس جهت پیگیری ماندگاری کوتاه مدت اثر، تمرین به مدت 4 هفته متوقف گردید و متغیرها مجدد اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و تحلیل کوواریانس و در سطح معناداری05/0 P≤مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که بین تمرینات عصبی-عضلانی با و بدون ماساژ بر تعادل افراد تفاوت معناداری دارد(05/0P<)؛ هم چنین پس از یک ماه بی تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0P>).
بر اساس نتایج پژوهش حاضر تمرینات عصبی-عضلانی با و بدون ماساژ می تواند تعادل افراد را با ماندگاری یک ماهه بهبود بخشد.