نقش واسطه گری خود تنظیمی رفتاری در رابطه بین ابعاد کارکرد خانواده و ابراز وجود

پژوهش حاضر در چهارچوب یک مدل علی، پیش آیندهای ابراز وجود را بررسی کرد. در این مدل، ابعاد کارکرد خانواده به عنوان متغیرهای برون زا، خودتنظیمی رفتاری متغیر واسطه ای و ابراز وجود متغیر درون زا بودند. بدین منظور 265 نفر از دانش آموزان دبیرستانی شهر ابرکوه (121 دختر و 144 پسر) به شیوه خوشه ایتصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه عملکرد خانواده، خودتنظیمی رفتاری و ابراز وجود استفاده گردید. مدل پیشنهادی پژوهش با استفاده از تحلیل مسیر آزمون شد و برای معناداری اثرات غیرمستقیم متغیرهای رابطه ای، روش نمونه برداری های مکرر خود راه انداز به کار رفت. نتایج حاکی از تایید نقش واسطه گری خودتنظیمی رفتاری بود. یافته ها نشان داد بعد حل مساله، درگیری عاطفی و کنترل رفتار با واسطه گری خودتنظیمی رفتاری پیش بینی کننده مثبت و معنادار ابراز وجود هستند. همچنین خود تنظیمی رفتاری پیش بینی کننده مثبت و معنا دار ابراز وجود است. در پایان یافته ها برمبنای کاربردهای آن برای آموزش والدین و افزایش ابراز وجود در دانش آموزان به بحث گذاشته شد.