اثربخشی کیفیت زندگی درمانی(QOLT) در تغییر سطح تاب آوری تحصیلی و خود-تمایزیافتگی دانش آموزان دختر افسرده مقطع متوسطه دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی 96-1395

هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی کیفیت زندگی درمانی(QOLT) در تغییر سطح تاب آوری تحصیلی و خود-تمایزیافتگی دانش آموزان دختر افسرده شهر خرم آباد بود. این پژوهش به صورت شبه تجربی بود که در آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه پژوهش 40 آزمودنی بود که از میان دانش آموزان دختر دبیرستانی دارای افسردگی شهر خرم آباد انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش(کیفیت زندگی درمانیQOLT) و گواه گمارده شدند. در مرحله مداخله گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 2 ساعته تحت کیفیت زندگی درمانیQOLT قرار گرفتند. در طی این مدت گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تجدید نظر شده خود تمایزیافتگی (DSI-R) اسکورون و اسمیت(2003) و پرسش نامه تاب آوری تحصیلی ساموئل(2004) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار(SPSS.21) انجام گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان داد. یافته ها حاکی از آن بود که کیفیت زندگی درمانی در افزایش خود-تمایزیافگی و تاب آوری تحصیلی اثربخش است.