رابطه جهت گیری هدف پیشرفت و خودارزشمندی با کمک خواهی تحصیلی دانش آموزان

کمکخواهی تحصیلی یکی از مهمترین راهبردهای یادگیری است که جهت گیری هدف پیشرفت و خودارزشمندی بهعنوان عوامل موثر در این زمینه مورد توجه واقع شده است. هدف پژوهش حاضر رابطه جهت گیری هدف پیشرفت و خودارزشمندی با کمکخواهی تحصیلی دانشآموزان پسر دوره دوم متوسطه بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دانشآموزان پسر دوره دوم متوسطه ناحیه 4 آموزش و پرورش شهر تبریز در سال تحصیلی 96-1395 بودند که از این جامعه تعداد 340 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند. برای جمعآوری داده ها از پرسشنامه کمکخواهی تحصیلی حبیبی و سرمد (1385)، پرسشنامه جهت گیری هدف پیشرفت الیوت و مک گریگور (2001) و پرسشنامه خودارزشمندی کروکر و همکاران (2003) استفاده شد. داده های بهدست آمده با استفاده از آزمون معناداری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه (همزمان) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین جهت گیری تسلط- گرایش، عملکرد- گرایش با کمکخواهی تحصیلی رابطه مثبت و معنادار و بین عملکرد اجتناب با کمکخواهی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین خودارزشمندی با کمکخواهی تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از سویی نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای جهت گیری هدف پیشرفت عملکرد- گرایش و جهت گیری هدف تسلط- اجتناب و متغیر خودارزشمندی قادرند تغییرات متغیر ملاک (کمکخواهی تحصیلی) را در دانشآموزان بهطور معناداری پیشبینی کنند. بنابراین طرحریزی مطالعات بیشتر جهت شناخت عوام اثرگذار در ارتقای جهت گیری هدف و خودارزشمندی و رفتار کمکخواهی تحصیلی توصیه میشود.