پیش بینی کننده های روانشناختی رضایت از زندگی در دانش آموزان و والدین

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیشبینیکننده های رضایت از زندگی در دو نسل والدین و دانشآموزان انجام شد. بدین منظور از میان دانشآموزان و والدین آنها در مناطق 15 تا 20 شهر تهران، 224 نفر دانشآموز و 127 نفر از والدین آنها به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به مقیاسهای رضایت از زندگی (LSS)، بهزیستی روانشناختی، عاطفه مثبت و منفی (PANAS)، چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده، امید و جهت گیری مذهبی آلپورت پاسخ دادند. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بوده و داده ها با روش رگرسیون چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که در والدین متغیر امید به تنهایی و در نسل دانشآموزان متغیرهای امید، پذیرش خود، حمایت اجتماعی، عاطفه منفی، مذهب درونی و ارتباط مثبت، نیرومندترین پیشبینیکننده های رضایت زندگی بودند. براساس یافته های پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت برای افزایش رضایت زندگی در هر دو نسل لازم است تمرکز ویژهای به امید بهعمل آید. همچنین میتوان نتیجه گرفت برای افزایش رضایت زندگی در هر دو نسل لازم است بر متغیرهای دیگر (پذیرش خود، حمایت اجتماعی، مذهب درونی و ارتباط مثبت) هم تمرکز بهعمل آید.