جایگاه، نقش و آثار محرمانگی اطلاعات و داده ها در قراردادهای بالادستی نفت و گاز

یکی از مهم ترین تعهدات طرفین در قراردادهای تجاری بین المللی و به ویژه قراردادهای نفتی حتی قبل و بعد از امضای قرارداد، تعهد به رازداری و محرمانگی اطلاعات است. در قراردادهای نفتی طرفین قرارداد در جریان مذاکره، انعقاد و اجرای قرارداد به اطلاعات طرف مقابل که ارزش تجاری دارند و افشای آنها برای اشخاص ثالث باعث زیان هنگفت طرف قرارداد می شود دست می یابند؛ بنابراین ضروری است با درج شرطی در قرارداد یا انعقاد یک موافقت نامه ی محرمانگی از این اطلاعات ارزشمند محافظت نمایند. بر اساس شرط یا موافقت نامه ی مزبور هر یک از طرفین قرارداد متعهد می شود نه تنها اطلاعات محرمانه را در برابر اشخاص ثالث افشا نکند، بلکه این اطلاعات را در غیر از هدفی که در قرارداد برای آن تعریف شده نیز به کار نگرفته و تنها در راستای اهداف قرارداد استفاده کند. در قراردادهای نفتی باید اطلاعات محرمانه، اشخاصی که مجاز به آگاهی از این اطلاعات هستند و اطلاعاتی که می توان آنها را افشا نمود و مشمول محرمانگی نیست و مدت حفظ محرمانگی به طور صریح مشخص گردد.