درآمدی بر روابط مادها و بابلی ها

در آغاز سده ششم پیش از میلاد، مادها و بابلی ها در یکی از بزرگ ترین جنگ های باستانی، به فرمانروایی ستمگرانه آشوریان در شرق نزدیک پایان دادند. بابلی ها در جنوب میانرودان، پیش از هم پیمانی با مادهای نیرومند در غرب ایران، بارها دوشادوش سپاهیان ایلامی با فرمانروایان آشوری جنگیدند، اما همه کوشش های آنها بیهوده بود. با نابودی ایلام به دست آشوربانیپال (669-627پ. م.)، آخرین پادشاه بزرگ آشور، بابلی ها ناگزیر شدند برای رهایی از یوغ بندگی آشور، از مادها کمک گیرند. مادها خود در اندیشه نابودی آشوریان بودند و حتی پیش از پیوند با بابلی ها، در سال 614پ. م. شهر آشور، پایتخت کهن و مقدس امپراتوری آشور را گشودند. در ویرانه های شهر آشور، هووخشتره (625-585پ. م.)، پادشاه مادها و نبوپلسر (625-605پ. م.) پادشاه بابل برای جنگ با پادشاه آشور و گشودن دیگر شهرها، هم پیمان شدند. در میانه سال های 614 تا 609پ. م. امپراتوری آشور برای همیشه نابود شد و مرده ریگ آشوریان به چنگ مادها و بابلی ها افتاد. با وجود این، چندی پس از تاراج آشور، پیوند دوستانه مادها و بابلی ها تیره شد و بسیاری از مردم چشم به راه یورش مادها به بابل بودند، اما پیش از این که جنگاوران مادی و بابلی با همدیگر بجنگند، پارس ها به فرماندهی کوروش بزرگ، ماد و بابل و دیگر سرزمین های شرق نزدیک را فرمانبردار خویش ساختند. در این پژوهش، به زمینه های هم پیمانی مادها و بابلی ها و نابودی امپراتوری آشور و سپس چگونگی روابط ماد و بابل در سال های پس از سقوط آشور تا خیزش کوروش بزرگ (559-530پ. م.) خواهیم پرداخت.