بررسی و تاثیر سناریوهای تزریق آب با مقادیر شوری مختلف بر روی ضریب ازدیاد برداشت نفت در یکی از مخازن نفتی ایران و تعیین مقدار بهینه شوری

در چند دهه گذشته دنیاشاهدپیشرفت عظیمی درزمینه ازدیاد برداشت بوده است. شاید در سالیان نه چندان دور راندمان برداشت دورقمی در مخازن نفتی عملیاتی بی نظیر محسوب می شد اما هم اکنون برخی شرکت های فعال دراین زمینه راندمان تولید خود رابابه کارگیری روش های نوین در مخازن آزمایشی نفت بیش از هفتاد درصد بیان می کنند که در صورت تحقق در مقیاس کلان تحولی اقتصادی خواهد بود. بنابراین بررسی این پدیده و راهکارهای عملی برخورد با آن می تواند به تولید بهینه و صیانتی و کاهش اثر های جانبی بینجامد. در این تحقیق بهترین الگوی تزریق بر اساس بیشترین ضریب بازیافت و بررسی مدل سازی صورت گرفته و مقایسه روش «تزریق آب باشوری بالا و پایین» باروش «تزریق آب معمولی » (آب شیرین)در یک مخزن نفتی پرداخته می شود. به طور کلی انالیز حساسیت بر روی شوری بالا و پایین با توجه به اختلاف نسبتا کم ضریب بازیابی شوری های بالا وپایین در سناریو های تزریق ،حساسیت کم این مهم را نمایش می دهد که با توجه به نمونه مخزنی در کربناته شکافدارگواه این قضیه می باشد. از بررسی سناریو های مختلف اینگونه استنباط می گردد که چنان چه تزریق اب از همان ابتدای تولید و به موازات تولید صورت بگیرد با ضریب بازیابی بیشتری مواجه هستیم ودر نتیجه پشتیبانی بهتر وکارایی راندمان بالاتری را داریم. تزریق اب خالص(شیرین) ضریب بازیابی بالاتری را نسبت به تزریق اب با شوری پایین دارد .البته قابل ذکر است که این مهم اختلاف بسیار کم ضریب بازیابی بین این دو حالت را نشان می دهد. همچنین در بررسی میزان دبی تزریق ،هر چه مقدار دبی تزریق اب افزایش یابد بر این اساس مقدار ضریب بازیابی وراندمان بالاتری را شاهد خواهیم بودکه البته این مهم به مشخصات تجهیزات سر چاهی ضریب ایمنی وبحث اقتصادی (تولید اب) موضوع بستگی دارد و با انالیزنمودار ها، مقدار شورری پایین بعد از اب خالص در تمامی سناریوهای تزریق بیشترین ضریب بازیابی وحداکثر راندمان تولید را دارا می باشد.