تاثیر دیپلماسی اقتصادی پسا مدرن بر تحقق اهداف اقتصاد داخلی ایالات متحده آمریکا (2012-2009)

در اقتصاد سیاسی جدید بین الملل، دولت ها نمی توانند نقش بسیاری از کنشگران غیردولتی همچون شهروندان و سازمان های اقتصادی مردم نهاد را در عرصه روابط خارجی نادیده بگیرند. از طرفی، دیپلماسی اقتصادی مدرن، به دلیل تاکید بر انگاره دولت محوری، از بسیاری از پویایی های نظام اقتصادی جدید، باز می ماند. پس، تحلیل راهبردهای اقتصادی جدید برخی از کشورها مستلزم گذار از مبانی دیپلماسی اقتصادی مدرن به اصول دیپلماسی اقتصادی پسامدرن است. بنا به تعریف صاحب نظران، دیپلماسی اقتصادی پسامدرن، هنر افزایش منافع ملی از طریق مبادلات پایدار اطلاعات اقتصادی میان دولت ها، ملت ها و دیگر گروه ها جهت مدیریت سازمان ها و ائتلاف های کثیرالمنافع است. از این رو، هدف این مقاله ارزیابی تاثیر نقش اصول دیپلماسی اقتصادی پسامدرن بر دستیابی آمریکا به اهداف اقتصادی داخلی به واسطه بهره برداری از ظرفیت های اقتصاد جهانی (کشورداری اقتصادی)، در دوره تصدی وزارت خارجه به دست هیلاری کلینتون است. بنابراین، دغدغه اصلی ما پاسخ به این سوال است: کلینتون چگونه از ظرفیت های دیپلماسی اقتصادی پسامدرن جهت نیل به اهداف اقتصادی آمریکا استفاده کرد؟ در تحقیق پیش رو، بر اساس رویکرد توصیفی تحلیلی و شیوه تحلیل کیفی داده ها این فرضیه مطرح خواهد شد که دستگاه دیپلماسی کلینتون در عرصه اقتصاد سیاسی جدید جهانی از اصول دیپلماسی اقتصادی پسامدرن به انحاء مختلف، بهره برداری کرد. به عبارتی، کلینتون ظرفیت های بالقوه شرکت های خصوصی، شهروندان و سایر نهادهای دولتی آمریکا را با استفاده از ابزارهای نوین ارتباطی جهت افزایش منافع اقتصادی، به فعل درآورد.