قدرت نرم سیاسی و فرهنگی امویان

سیاست و قدرت نرم به دو شیوه می باشد؛یکی ممدوح که مورد تایید اسلام است ( هدایت و ارشاد الهی) و دیگری مذموم ( اغوای شیطانی و با تزویر ) که از نظر اسلام مردوداست . امویان از قدرت نرم به خوبی بهره بردند .آنان سیاست دوم قدرت نرم را انتخاب کردند. آنها می دانستند که همیشه سیاست ها و قدرت سخت کار گشا نیست بلکه روش نرم سیاسی و فرهنگی ظاهر فریب برای جامعه نو پای اسلامی که خود را پایبند اسلام نشان می داد بهترین روش می باشد .روش های نرم سیاسی که در پیش گرفتند باعث رسیدن آنها به خواسته هایشان گردید .
سیاست بازگشت خزنده به قدرت، انتقال مرکز قدرت به شامات که بیشتر اهالی آن از اسلام حقیقی به دور بودند، سوء استفاده از مفاهیم دینی ، جعل حدیث و روایت در جهت منافع سیاسی خود ،ترور شخصیت و تخریب رقبای خود از نمونه هایی سیاست های نرم مزورانه آنها بود .
در این مقاله پژوهشگر سعی دارد با شیوه توصیفی - تحلیلی مبتنی بر تتبع در کتب تاریخی سیاست های نرم امویان را که نقش اساسی در موفقیت آنها جهت رسیدن به اهدافشان داشت بررسی و تبیین نمایند