آرمان گرایی در شعر، واقع گرایی در سیاست: سیری در اندیشه و عمل سیاسی بهار

در این مقاله جنبه کمتر شناخته شده حیات ملک الشعرا محمدتقی بهار شاعر و ادیب نامدار معاصر در قلمرو سیاست و تحزب بررسی و صرفا به زندگی سیاسی و حزبی او و آرا و اندیشه های وی در این زمینه پرداخته شده است. عضویت فعال و رهبری شاخص بهار در حزب دموکرات عصر مشروطه و حزب دموکرات ایران در دهه بیست (به زعامت قوام السلطنه)، دو حزب کوچک تر آزادی (مربوط به احمد قوام و حسن ارسنجانی)، نمایندگی وی در ادوار سوم تا ششم و پانزدهم مجلس شورای ملی، وزارت فرهنگ او در کابینه ائتلافی قوام و دیگر کنش های سیاسی و حزبی بهار بررسی و نظریه سیاسی وی از خلال آرا و مواضع او تبیین شده است. بر این اساس، نظریه سیاسی بهار که چارچوب تئوریک این مقاله کشف و استنتاج آن است، واقع گرایی سیاسی و تمرکز توجه بر مصالح و منافع ملی بود که در هر دو عرصه اندیشه و عمل سیاسی وی تبلور می یافت.