رابطه اضطراب مرگ، اهمیت داشتن، تعلق پذیری خنثی و احساس بار بودن با خودکشی در دانشجویان

هر سال تقریبا یک میلیون نفر در سرتاسر جهان بر اثر خودکشی می میرند که این باعث شده است خودکشی به عنوان یک فوریت مهم پزشکی در آید. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه اضطراب مرگ، اهمیت داشتن، تعلق پذیری خنثی و احساس بار بودن با افکار و اعمال خودکشی در دانشجویان می باشد.
در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 331 نفر از دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پس از تصویب طرح در معاونت پژوهشی دانشگاه، داده های مطالعه با استفاده از ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه نیازهای بین فردی، اهمیت داشتن، اضطراب مرگ و مقیاس تجدیدنظر شده رفتارهای خودکشی در یک مرحله گردآوری شد. داده ها توسط شاخص های آمار توصیفی، تحلیل همبستگی پیرسون، ضریب تفکیکی، رگرسیون چند متغیره و با استفاده از نرم افزار SPSS ver. 22 تحلیل شدند.
حاکی از وجود ارتباط بین احساس تعلق پذیری خنثی و ادراک بار بودن با افکار و اعمال خودکشی در دانشجویان بود، اما ادراک بار بودن توانایی تبیین و پیشبینی قوی تری را در قیاس با تعلق پذیری خنثی برای افکار و اعمال خودکشی دارا بود. همچنین بین مولفه اهمیت داشتن و افکار و اعمال خودکشی رابطه منفی و معنی داری وجود داشت، اما با کنترل مولفه های نیازهای بین فردی از طریق همبستگی تفکیکی، این رابطه ناپدید شد. نهایتا هیچ رابطه معنی داری بین اضطراب مرگ با افکار و اعمال خودکشی و احساس بار بودن و تعلق پذیری خنثی یافت نشد.
می توان نتیجه گرفت که نظریه بین فردی- روانشناسی خودکشی تا حدود متوسطی قادر به پیش بینی و تبیین افکار و اعمال خودکشی می باشد و می توان در خودکشی عوامل مرتبط با روابط میان فردی را موثر دانست.