اثر تمرین ورزش استقامتی بر سطوح سرمی هورمون های جنسی و پارامترهای اسپرم موش های صحرایی پس از القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 10 هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی هورمون های جنسی و پارامترهای اسپرم موش های صحرایی پس از القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید بود.
در این مطالعه تجربی 36 سر موش صحرایی از نژاد ویستار با میانگین وزن 48±200 گرم بهطور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی تمرین استقامتی قرار گرفتند. جهت القای دیابت پس از 12 ساعت ناشتایی، از روش تزریق درون صفاقی 120 میلی گرم بر کیلوگرم محلول نیکوتین آمید به همراه 65 میلی گرم بر کیلوگرم محلول STZ استفاده گردید. یک هفته پس از تزریق STZ و نیکوتین آمید، پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت 10 هفته انجام گردید و 24 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی حیوانات تشریح، اپیدیم چپ جهت بررسی پارامترهای اسپرم و سرم خون موش های صحرایی جهت بررسی هورمون های جنسی جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 0/05 بررسی شدند.
یافته ها: 10 هفته تمرین استقامتی موجب کاهش معنی دار قند خون گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0/013=P). همچنین تمرین استقامتی موجب افزایش معنی دار سطوح سرمی تستوسترون (0/000=P)، LH (0/002=P) و FSH (0/029=P) در گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. همچنین در پارامترهای اسپرم از جمله تعداد اسپرم (0/065=P) و مورفولوژی طبیعی (0/067=P) در گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل سالم تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
به نظر می رسد تمرین استقامتی از طریق افزایش سطوح سرمی هورمون های جنسی تستوسترون و LH موجب بهبود پارامترهای اسپرم از جمله تعداد و مرفولوژی طبیعی اسپرم در موش های دیابتی نوع 2 می شود.