مقایسه سطح سرمی آهن و فریتین در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید با افراد سالم

آرتریت روماتوئید بیماری مزمن اتوایمیون و اختلال التهابی پیش رونده پایدار در بافت سینوویال می باشد. به نظر می رسد در ایجاد این بیماری پاسخ های ایمنی با واسطه سلولی و ایمنی هومورال نقش دارند. استرس اکسیداتیو و تغییر در میزان عناصر کمیاب نقش موثری در پیشرفت بیماری دارد. هدف از این تحقیق مقایسه سطح سرمی آهن و فریتین در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید با افراد سالم می باشد.
در یک مطالعه مورد- شاهدی 44 بیمار آرتریت روماتوئید با 44 فرد سالم همگون از نظر سن و جنس مورد بررسی قرار گرفتند. عنصر آهن بر اساس سنجش فتومتری و تشکیل کمپلکس رنگی فروس- فرن تخمین زده شد. توسط دستگاه اتوآنالایزر آرشیتکت میزان فریتین سرم اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس و آزمون من- ویتنی توسط نرم افزار SPSS تحلیل شدند. سطح معنی دار 0/05>P در نظر گرفته شد.
نتایج نشان داد سطح سرمی آهن و فریتین مورد ارزیابی در بیماران به صورت میانگین ± انحراف استاندارد به ترتیب 6/65±59/97 و 11/69±99/20 و در گروه شاهد 4/52±69/77 و 7/14±44/79 می باشد. این اختلاف در آهن معنی دار نبود (0/05P). همچنین اختلاف نسبت «آهن به فریتین» در دو گروه بیمار و شاهد معنی دار بود (0/001>P).

نتیجه گیری

به نظر می رسد، میزان فریتین سرم با ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید در ارتباط باشد. آهن به عنوان فاکتور موثر در بیماری آرتریت روماتوئید، مورد تردید است.