نوسانات انگیزشی زبان آموزان ایرانی در جریان انجام تکالیف در بازه های زمانی مختلف

انگیزش برای یادگیری یک زبان جدید بر محوریت شخص و زمان استوار است. انگیزش فراگیران زبانی در طول زمان نوساناتی تدریجی را تجربه می نماید و تصویر شخص از خودش در هر یک از بازه های زمانی تحقیق متفاوت است. بررسی تعامل موجود میان بازه های زمانی مختلف در شکل گیری زبان دوم یک حوزه تحقیقاتی جدید است (دی بات، 2015). به منظور واکاوی این ماهیت تعاملی، تحقیق حاضر تلاش نمود تا پویایی موجود در انگیزش گروهی از زبان آموزان را در بازه های زمانی طولانی تری مورد مطالعه قرار دهد که خود این بازه ها متشکل از تعدادی تکالیف بودند که در بازه های زمانی کوتاهتر انجام می گرفتند. بدین منظور، گروهی از دانشجویان در آغاز ترم تحصیلی، هنگام انجام تکالیف و پایان ترم مورد مطالعه قرار گرفتند تا تصویر روشن تری از عناصر انگیزشی مختلف در طول زمان به دست آید. نتایج تحقیق بازنمودهای متفاوتی را از مولفه های سیستم خودهای انگیزشی زبان دوم در طول بازه های زمانی مختلف تحقیق آشکار ساختند. صرف نظر از بازنمود تدریجی این مولفه ها، نتایج آزمون انووا نشان داد که تفاوت های معناداری بین نمرات هر یک از این مولفه ها در هر یک از بازه های زمانی وجود داشتند. در مجموع، نتایج تحقیق حاکی از وجود تغییرات زمانی و رویاگرایانه در انگیزش شرکت کنندگان بود. در پایان تلویحاتی از این یافته ها ارائه گردید.