رویکرد فقه امامیه درباره بیع میته به مستحلین

در برهه کنونی، مسلمانان ارتباطات وسیع و گسترده ای با کفار و اهل کتاب در زمینه های تجاری دارند. یکی از بسترهای ارتباطی آن ها، دادوستد و معاملات است. شرایط و ضرورت تعامل با دنیا ایجاب می کند که کشورهای اسلامی و مسلمانان با کفار یا اهل کتاب و کسانی که خود را ملزم به رعایت احکام نمی دانند، تعامل کنند. از طرفی، در اسلام شرایطی برای صحت معاملات لازم است که بدون ایجاد آن ها، معامله فاسد و بی اثر است؛ مثلا مبیع در معاملات بین مسلمانان باید مالیت شرعی داشته باشد و معامله اموالی که عرفا مالیت دارند ولی شارع از معامله آن ها نهی نموده است، صحیح نیست. یکی از موارد نهی شده شرعی، معامله میته است و دلایل شرعی مختلفی بر حرمت آن دلالت می کند.
بر اساس آموزه های اسلامی، چنانچه خریدار و فروشنده میته هر دو مسلمان باشند، معامله آن ها شرعا باطل و حرام است، اما مسئله پژوهه حاضر، معامله مذکور در زمانی است که مشتری، کافر یا اهل کتاب باشد. به علاوه، بررسی می کنیم که آیا ادله شرعی حرمت بیع میته، مطلق هستند و هیچ منفعتی از آن را جایز نمی دانند یا اطلاق ندارند و استفاده از برخی منافع را حتی زمانی که معامله بین دو مسلمان باشد، جایز می شمارند.