قانون اساسی و حقوق بشر در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران

با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران شاهد شکل گیری ساختاری از نظام حقوقی و حکومتی هستیم که بر اساس اصول و قوانین اسلامی پی ریزی شده و مبین پارادایمی است که حقوق ملت را بر مبنای ارزش های دینی شکل داده است. قانون اساسی به عنوان مهم ترین سند حقوقی هر کشور که چارچوب نظام حقوقی جامعه را شکل می دهد، جلوه و منظر چنین حقوق و ارزش هایی است. قانون اساسی با توجه به کرامت انسانی در اسلام حقوق مختلف (مدنی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی) را برای ملت به رسمیت شناخته است، که با توجه به مبنای این حقوق، می توان قائل به حقوق بشر اسلامی به مثابه الگویی تئوریزه شده بر اساس ارزش های اسلامی شد. این مقاله با طرح این سوال که جایگاه و نوع تبیین حقوق ملت (حقوق بشر) در قانون اساسی چگونه تبیین می شود؟ در قالب فرضیه معتقد است که قانون اساسی با تاکید بر کرامت بشر و حقوق ملت به عنوان یک واجب الهی – انسانی نویدبخش الگویی خاصی از منظر اسلام است. این نوشتار با روش توصیفی – تحلیلی بعد از واکاوی مفاهیم اصلی مانند حقوق بشر و کرامت انسانی در بخش نخست به بررسی ابعاد توجه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به حقوق بشر و مصادیق آن می پردازد.