ارایه گزینه مناسب نگهداری و بهسازی روسازی آسفالتی با بکارگیری شاخصهای ارزیابی ناهمواری و خرابی سطحی

نگهداری و بهسازی روسازی راه ها از اقدامات مهم و ضروری در افزایش طول عمر جاده ها است و همواره هزینه های زیادی صرف این امور می گردد. با بکارگیری یک سیستم مدیریت روسازی (PMS) اقدامات نگهداری و بهسازی راه ها به صورت اولویت بندی شده و با صرف هزینه های اقتصادی بهینه صورت می گیرد. به منظور ایجاد چنین شرایطی، نیاز به یک پایگاه داده میباشد تا اطلاعات جمع آوری شده در دوره های مختلف زمانی مورد بررسی قرار گیرند. از آنجا که در کشور ایران ایجاد سیستم مدیریت روسازی در ابتدای راه بوده و یک بانک اطلاعات بلندمدت در دسترس نیست، انجام برنامه ریزی و اولویت بندی نگهداری راه ها با در نظر گرفتن شرایط فعلی خرابی روسازی ها میتواند موثر و کاربردی باشد. در همین راستا در این مقاله بر مبنای شاخص ارزیابی ناهمواری بین المللی (IRI) و شاخص ارزیابی سطح روسازی (PASER) وضعیت حدود 800 کیلومتر از شبکه راه های شریانی استان کرمانشاه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در واقع در این مقاله گزینه های مرمت مورد نیاز برای هر یک از مقاطع منتخب براساس بررسی وضعیت روسازی با استفاده از هریک از دو شاخص فوق و ترکیب آنها ارایه گردیده است. بررسی داده های برداشت شده و نتایج حاصل از آنها نشان
میدهد که شدت ناهمواری سطحی بالا (IRI با میزان بالا) لزوما به معنای وجود خرابی های سطحی با شدت بالا (PASER با نمره کم) و بالعکس نمیباشد. در همین راستا استفاده از ترکیب این دو شاخص میتواند دارای عملکرد مناسبتری نسبت به هر یک از شاخص ها جهت نمایش وضعیت روسازی باشد. همچنین یک مدل رگرسیون به منظور ایجاد رابطه میان دو شاخص IRI و PASER به دست آمده است، که بیانگر قابلیت تخمین مناسب هر یک از این دو شاخص بر حسب دیگری است.