رهبری اصیل: محرک ابتهاج زیستی درون سازمانی

رهبری یکی از اساسی ترین و در عین حال پیچیده ترین موضوع در تحقیقات سازمانی و مدیریتی محسوب می شود. رهبر پیروانش را متوجه ماموریت اصلی سازمان می کند و در آنها میل، علاقه، شور و شوق، انرژی ایجاد می کند، تا در یک تلاش هماهنگ برای رسیدن به اهداف سازمان تلاش کنند. تفاوت در سبک های رهبری مدیران می تواند عاملی برای توسعه و پیشرفت نوآوری، خلاقیت و رفتارهای فرانقشی یا برعکس ریشه چالش و معضلات سازمانی باشد. رهبری اصیل از جمله نظریه های جدید رهبری است که به شدت با اخلاق پیوند خورده است و در پاسخ به دوران «چالش انگیز و آشفته» و « بحران های اخلاقی شرکت های بزرگ» و «رسوایی شرکت های بزرگ تخلفات مدیریت» مطرح شده است. در حقیقت رهبری اصیل یک حرکت هنجاری به سمت فضیلت های اخلاقی می باشد. لذا این مقاله ضمن مروری بر مبانی نظری رهبری اصیل، به پژوهش های این حوزه با تمرکز بر رهبری اصیل در سازمان ها می پردازد و در پایان یک چارچوب مفهومی کلی از نتایج آنها ارائه می نماید. این مقاله از نوع توصیفی بوده و در آن برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شده است.