بررسی جامعه شناختی پیامدهای محله محوری و نقش آن در شکوفایی مدیریت درکلان شهرها

هدف بررسی جامعه شناختی مدیریت محله محور در شکوفایی خدمات به شهروندان و پیامدهای این گونه مدیریت است .برای فراهم شدن زمینه های همکاری و مشارکت اجتماعی مردم رویکرد محله محور لازم است. مفاهیمی چون برنامه ریزی از پایین، مشارکت جمعی، توزیع عادلانه امکانات تنها در سایه مفهوم «توسعه محله ای» و برنامه ریزی محلات شهری عینیت می یابد. در این پژوهش به بررسی جامعه شناختی پیامدهای محله محوری در اداره کلان شهر تهران(موردمطالعه : محله های ازگل،جنت آباد،حکیمیه ،خانی آباد تهران) پرداخته شده است. روش تحقیق با ترکیب دو روش کمی و کیفی بوده است. حجم نمونه کیفی (44 واحد مشاهداتی) است-4 تن از مدیران محلات موردمطالعه و 20 نفر از اعضای شورایاری محلات و 20 تن از اعضایی که مداوم از خدمات سرای محله استفاده می کنند- حجم نمونه درروش کمی با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر است. پژوهش دارای 6 فرضیه است که 4 فرضیه اول با روش کمی و دو فرضیه آخر با روش کیفی بررسی شده اند.در قسمت کیفی پژوهش با اجرای کدگذاری های مختلف به پدیده های اصلی (تغییرات اجتماعی، نابهنجاری های اجتماعی، توسعه محله محوری و عدم توسعه محله محوری) دست یافته و به بررسی جامعه شناختی شرایط علی، شرایط زمینه ای و مداخله گر و استراتژی های مختلف تاثیرگذار بر پدیده و درنهایت پیامدهای متاثر از پدیده پرداخته شده است.و درروش کمی با پیمایش به نتایجی دست پیداکرده که ازجمله آن ها همکاری در حد متوسط مردم در اجرای این طرح بوده است. محله محوری که از زمینه های تغییرات اجتماعی در ایران بوده خود توانسته تغییرات ارزشمندی در محلات مسکونی شهر تهران ایجاد کند.با نشات گیری این طرح-محله محوری – از اخلاق مدنی ،در اداره کلان شهر تهران موثر بوده و با کنترل گرایش به رفتار نابهنجار در هویت محله تاثیرگذار بوده است.احساس مسئولیت شهروندان بر محله محوری و پیامدهای آن تاثیر داشته و با القا حس تعلق و هویت محله ای موفق عمل نموده است و رضایتمندی اجتماعی مردم رابطه محکمی با پیامدهای محله محوری نشان داده است.