ایران و عراق نوین از منظر استراتژی ژئوپلیتیک (فرصت ها و چالش ها)

جموری اسلامی ایران در فضای پیرامونی نزدیک خود با رکوردهایی هم چون؛ پرشماری همسایگان، تنوع حوزه های ژئوپلیتیک، کشورهای ناهمگن قومی و زبانی، بیشینه ی تولید و تجارت مواد مخدر و کنش های تروریستی مواجه است. در این میان عراق کشوری است که از طرفی جزئی از حوزه ژئوپلیتیک خاورمیانه عربی قلمداد می گردد و از دیگر سو از ناهمگن ترین کشورهای قومی و زبانی است. اقدامات جنگ افروزانه ی مقامات سابق عراق، تداوم بی ثباتی های سیاسی، پیدایش بسترهای مساعد و مناسب زایش و کنش گری گروه های تکفیری و افراطی از مواردی است که در زمینه ی چالش-آفرینی و تهدید امنیت ملی ایران محسوب می شود. گرچه عراق دموکراتیک که در آن اکثزیت شیعیان در ساختارهای قدرت حضور داشته باشند گزینه مناسبی برای امنیت ملی ایران قلمداد میگردد، اما در صورت به چالش افتادن این گزینه و از منظر استراتژی ژئوپلیتیک سه سناریو از قرار 1. عراق قدرتمند با رهبری دیکتاتورپایه، 2. عراق تجزیه شده و مواجه با خلاء قدرت 3. عراق فدرالیسم که در آن سه اقلیم شیعه، کرد و سنی بازیگر باشند قابل طرح است. لذا این پژوهش به دنبال دستیابی به این مهم است که کدام یک از سه سناریو پیش گفتهمی تواند کم ترین چالش و بیشترین فرصت را برای امنیت ملی ایران رقم زند؟ یافته های تحقیق حکایت از این امر دارد که سناریو شماره 3 از چنین پتانسیلی برخوردار است.