نقش مولفه های توانمندسازی روان شناختی در پیش بینی دلبستگی کاری

دلبستگی کاری یک حالت روانی مثبت است که با تجربه انرژی، مجذوب کار شدن و فداکاری کردن در کار همراه است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر توانمندسازی روان شناختی و مولفه های آن بر دلبستگی کاری است. هدف پژوهش کاربردی و ماهیت آن توصیفی- همبستگی است و به شکل مقطعی انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق کارکنان چند سازمان دولتی در شهر مشهد بودند. از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد و با استفاده از جدول کرجی و مورگان حجم نمونه 384 به دست آمد. از 420 پرسش نامه توزیع شده 389 مورد به شکل کامل گرد آوری شد. برای اندازه گیری دلبستگی کاری از مقیاس شافیلی، باکر و سالانوا و برای اندازه گیری توانمندسازی روان شناختی از مقیاس اسپریتز استفاده شد. با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی روایی سنجه های پژوهش تایید شد. نتایج آزمون تحلیل مسیر در نرم افزار لیزرل نشان داد که توانمندسازی روان شناختی %73 از دلبستگی کاری کارکنان را تبیین می کند. در حالی که تاثیر احساس شایستگی بر دلبستگی کاری کارکنان معنادار نبود، سایر مولفه های توانمندسازی روان شناختی شامل مولفه های احساس معناداری، داشتن حق انتخاب و موثر بودن بر دلبستگی کارکنان به ترتیب %48، %33 و %38 تاثیر مثبت و معنی دار دارند؛ بنابراین توانمندسازی روان شناختی یک پیش بینی کننده قوی برای دلبستگی کاری است. در نتیجه مداخله سازمان ها برای افزایش توانمندسازی روان شناختی کارکنان تاکید می شود. محور این مداخله ها باید بر احساس معناداری وظایف، دادن حق انتخاب و موثر بودن متمرکز شود.