هنر - صنعت پارچه بافی در دوره ی شاه عباس صفوی (978-1038 ه.ق)

دوره ی شاه عباس صفوی را به جرئت می توان عصر طلایی صنعت هنر پارچه بافی در ایران دانست. وی در زمان حکومت خود با حمایت از هنرمندان و دعوت از آن ها برای توسعه ی کارگاه های بافندگی در شهرهای مختلف نظیر اصفهان، یزد، کاشان و قم، موجبات رشد و تکامل پارچه بافی ایران را بیش از پیش فراهم نمود. در این دوره، همکاری نقاشان و نساجان موجب به وجود آمدن پارچه هایی نظیر زری بافت ، سیم بافت، مخمل، قلمکار و غیره شد که در فن نساجی شاهکار به شمار می روند. دو سبک معروف در بافندگی دوره ی صفوی، یکی به رهبری خواجه غیاث الدین نقشبند یزدی و دیگری به اهتمام رضا عباسی شکل گرفت. تحلیل ها نشان می دهند که مهم ترین امتیاز این دوره نسبت به دوره های دیگر قرابت زیاد هنر نقاشی با صنعت بافندگی و تغییر در طراحی نقوش نسبت به دوره های قبل است. بر این اساس، این پژوهش که هدف آن کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی است، سعی دارد ضمن مطالعه تعدادی از نمونه های برجای مانده، با استفاده از منابع تاریخی، علل توسعه ی پارچه بافی در این دوره، مشخصه های پارچه بافی و ویژگی های آن ها را مورد پژوهش و بررسی قرار دهد.