بررسی تاثیر یک دوره بازتوانی هوازی بر نیمرخ چربی، آنزیم های کبدی و عملکرد ورزشی بیماران بای پس کرونر قلب

امروزه برنامه بازتوانی قلبی به عنوان بخشی از روند درمانی بیماران قلبی شناخته می شود. اما تاثیر این برنامه بر شاخص های نیمرخ چربی و آنزیم های کبدی بیماران بای پس کرونر قلب هنوز متناقض است و تحقیقات کمی در رابطه با تاثیر برنامه های بازتوانی قلبی بر عملکرد ورزشی در بیماران مبتلا به سکته قلبی انجام شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره بازتوانی هوازی بر نیمرخ چربی، آنزیم های کبدی و عملکرد ورزشی بیماران بای پس کرونر قلب است.
در این پژوهش نیمه تجربی 10 مرد و 10 زن از میان بیماران بای پس کرونر قلب با دامنه سنی 45 الی 60 سال در این مطالعه شرکت کردند. قبل و بعد از دوره تمرینی، شاخص توده بدن، نسبت کمر به لگن، نیمرخ لیپیدی آزمودنی ها، آنزیم های کبدی و عملکرد ورزشی اندازه گیری شد. مدت زمان برنامه تمرینی برای هر گروه به مدت 10 هفته و هر هفته 3 جلسه بود. آزمون های آماری کلموگروف اسمیرنف، تی وابسته و تی مستقل در سطح معنی داری (05/0P<) به ترتیب برای نرمال بودن و تحلیل یافته ها استفاده شد.
بالا و عملکرد ورزشی افزایش معناداری یافت (05/0P<)؛ اما بین مردان و زنان تفاوت معنی داری در نیمرخ لیپیدی آزمودنی ها، آنزیم های کبدی و عملکرد ورزشی مشاهده نشد. همچنین آزمودنی های هر دو گروه، افزایش معنی داری را در حداکثر اکسیژن مصرفی نشان دادند (05/0 P<).
با توجه به بهبود وضعیت بیماران بای پس کرونر قلب به دنبال برنامه های بازتوانی هوازی، توصیه می گردد با شرکت در برنامه بازتوانی هوازی، مراقبتی و پیگیری های بعدی در ارتقاء کیفیت زندگی بیماران به سطوح عالی قدم های موثرتری برداشته شود.