تحلیل وضعیت شکل گیری شهر نوآور در شهر مشهد با تاکید بر افق 1404

هدف این پژوهش، بررسی وضع موجود نوآوری در سازمان های واسطه شهر مشهد و پیش بینی سمت و سوی نوآوری در افق 1404 است که در این راستا بر اساس نمونه گیری ساده تصادفی، 100 نفر با استفاده از فرمول مورگان انتخاب و پرسشنامه ها با سه عامل کلیدی و 44 عامل موثر در 4 سازمان شهری شرکت شهرک های صنعتی، دانشگاه فردوسی، سازمان راه و شهرسازی و شهرداری مشهد پر شد؛ سپس 9 نفر از متخصصان این سازمان ها با استفاده از نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شده و مصاحبه نیمه ساختاریافته ای به منظور تحلیل نتایج پرسشنامه با آن ها انجام پذیرفت. این پژوهش ازنظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی و ازنظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی است. به دلیل نرمال نبودن و طیفی بودن داده ها همچنین تفاوت معنی دار گویه ها و رتبه بندی مطلوب ترین عوامل موثر در وضع موجود نوآوری و عدم قطعیت و ابهام بالای آن ها در افق 1404 از آزمون فریدمن استفاده شد و این رتبه بندی در اختیار متخصصان شهری قرار گرفت. بر اساس تحلیل مصاحبه های متخصصان شهری، مدیران شهری تمایل چندانی به نوآوری در پروژه های شهری ندارند. حتی اگر در مراحل اولیه پژوهش در طرح ها نوآوری در نظر گرفته شود، در مرحله اجرا با مشکلات فراوانی روبه رو می شوند. همچنین نبود تعامل افقی (بین سازمانی) و عمودی (سازمان و مردم) در سازمان ها و وجود قوانین دست و پاگیر و موازی کاری های فراوان، باعث شده عوامل موثر نوآوری شهری با عدم قطعیت بالایی همراه بوده و رسیدن به شهر نوآور در افق 1404 تقریبا بعید باشد؛ در نتیجه دستیابی به شهر نوآور به تغییرات بنیادی در عوامل کلیدی و موثر نیاز است که این امر اهتمام همه جانبه ای از طریق مدیران، هم در بعد محلی و هم در بعد ملی را می طلبد. در نهایت نیز پیشنهادهایی درجهت دستیابی به شهر نوآور توسط متخصصان شهری ارائه شده است.