داربست های پلیمری حاوی نانولوله های کربنی در مهندسی بافت استخوان

مهندسی بافت، دانش طراحی و ساخت بافت جدید برای بازیابی عملکرد عضو های معیوب یا بافت های از دست رفته، است. سلول ها و داربست ها دو جزء اصلی در مهندسی بافت هستند. داربست، بستر موقتی برای رشد سلول است که محیط مناسبی را برای رسیدن به سلول یا بافت مورد نظر فراهم می کند و موجب تسهیل چسبندگی، رشد و تمایز سلول ها می شود. ساخت داربست مناسب یکی از اهداف همیشگی پژوهشگران مهندسی بافت است. ارائه بسترهای زیستی با خواص مطلوب می تواند نقش مهمی در ترمیم بافت استخوان داشته باشد. از آنجا که نانولوله های کربنی دارای خواص مکانیکی، الکتریکی و گرمایی بی نظیری هستند به شدت مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته اند. در این مقاله، به ساختار نانولوله کربنی، روش های تولید داربست های تقویت شده و ساخته شده با نانولوله کربنی در مهندسی بافت استخوان، مزایا و معایب استفاده از آنها در داربست های مهندسی بافت استخوان به همراه مثال هایی از نتایج انتشار یافته در مقالات پرداخته شده است. این موارد شامل طراحی های جدید داربست های نانوساختار دو و سه بعدی، خصوصیات و پاسخ های سلولی آن ها و همچنین برخی از عوامل موثر در ارتقای برهم کنش های سلولی مانند چسبندگی، تکثیر و تمایز می شود.