مطالعه و ارزیابی روش های توسعه یافته تخمین پارامترهای نفوذ در آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان ثابت

پارامترهای معادلات نفوذ، در ارزیابی و طراحی سیستم های آبیاری نقش اساسی دارند و به منظور افزایش بازده آبیاری ضروری است که با دقت فراوان تخمین زده شوند. در این مطالعه، روش های دو نقطه ای الیوت و واکر3، دو نقطه ای ابراهیمیان و همکاران، یک نقطه ای شپارد4 و همکاران، بهینه سازی چند سطحی و پیشروی بنامی و افن5 با داده های اندازه گیری شده ارزیابی و مقایسه شدند، و دقت هر یک از آن ها در برآورد حجم نفوذ آب به خاک و تخمین مرحله پیشروی در آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان ثابت در یک خاک رسی تعیین شد. بدین منظور، جویچه هایی به طول 70 متر، عرض 75/0 متر، شیب تقریبی 0075/0 متر بر متر و شدت جریان ورودی برای آبیاری اول 9/0 و آبیاری های دوم و سوم 1/1 لیتر بر ثانیه، ایجاد گردید. نفوذ آب در جویچه ها با استفاده از روش ورودی - خروجی در مزرعه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که، براساس تخمین پارامترهای نفوذ، در برآورد میزان آب نفوذ یافته به خاک، روش های بهینه سازی چند سطحی و دو نقطه ای الیوت و واکر در آبیاری جویچه ای معمولی به ترتیب با 9/14 و 87/17 درصد و در آبیاری جویچه ای یک در میان ثابت به ترتیب با 1/12 و 92/25 درصد دارای کم ترین خطای نسبی می باشند. و روش یک نقطه ای شپارد در برآورد میزان آب نفوذ یافته به خاک، در آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان ثابت به ترتیب با 53/40 و 37/33 درصد بیش ترین خطای نسبی را دارد. روش بهینه سازی چند سطحی کم ترین RMSE را در برآورد حجم کل آب نفوذ یافته در آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان ثابت داشت. در پیش بینی مرحله پیشروی با استفاده از روش های مختلف در آبیاری جویچه ای و یک در میان ثابت روش های یک نقطه ای شپارد و دو نقطه ای الیوت و واکر به ترتیب آبیاری با 71/18 و 91/28 درصد و 51/17 و 4/34 درصد دارای کم ترین خطای استاندارد بوده اند. مقایسه نتایج روش بهینه سازی چندسطحی با روش دونقطه ای الیوت و واکر نشان داد که درصد اختلاف این دو روش در برآورد حجم نفوذ آب به خاک در آبیاری جویچه ای معمولی کم و حدود 3 درصد می باشد. به همین جهت می توان روش بهینه سازی چند سطحی را برای برآورد دقیق تر حجم نفوذ آب در جویچه ها در شرایط خاک مشابه استفاده کرد.