امنیت انسانی و سرمایه اجتماعی (شاخص های پیونددهنده)

مفهوم نوین امنیت انسانی در سال های اخیر همزمان با موج گرایش دولت ها به اتخاذ استراتژی های جدید در راستای توسعه پایدار و به صراحت با گزارش سال 1994 مرکز توسعه سازمان ملل متحد به جامعه جهانی معرفی شد که در هفت بعد خود (اقتصادی، غذایی، بهداشتی، زیست محیطی، فردی، اجتماعی و سیاسی) سیاست های کلی دولت ها را تحت تاثیر قرار داد. در مباحث جامعه شناختی نیز هم زمان، با معرفی سرمایه اجتماعی، منبعی نوظهور و تاثیرگذار بر رفتار کنشگران در جامعه شناسایی شد که با اصلی ترین مولفه های خود یعنی اعتماد، هنجارها و شبکه های اجتماعی نقش موثری بر عملکرد و فعالیت افراد جامعه در عرصه های گوناگون ایفا می کند. با توجه به رابطه فعال و بی تردید این دو مفهوم در حوزه علوم انسانی و با عنایت به تمرکز پارادایم امنیت انسانی بر تامین امنیت افراد که کنشگران اصلی عرصه اجتماع می باشند، در هفت بعد از تهدیدها، آثار متقابل امنیت انسانی و سرمایه اجتماعی در عرصه اجتماع در ساحت هایی مانند همبستگی و امنیت اجتماعی، سلامت روانی و امنیت فردی، محیط زیست، مشارکت و امنیت سیاسی، جرم و حمایت های کیفری، اعتماد و حس امنیت قابل مطالعه است.