بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی با رضایت شغلی کارکنان پزشکی قانونی استان لرستان در سال 1393

تناسب نداشتن ویژگی‌ های شخصیتی کارکنان با شغل آن ها و به تناسب آن نارضایتی شغلی، از عمده چالش ‌هایی است که مدیران پزشکی قانونی در ارتباط با کارکنان این سازمان با آن مواجه‌اند. هدف این پژوهش، تعیین رابطه ویژگی‌ های شخصیتی و رضایت شغلی کارکنان پزشکی قانونی استان لرستان در سال 1393 است.

مطالعه حاضر مقطعی و از نوع توصیفی تحلیلی است. جامعه مطالعه، کارکنان پزشکی قانونی استان لرستان بود. ابزار اندازه‌گیری، پرسش نامه اسمیت و همکاران برای سنجش رضایت شغلی و پرسش نامه آیزنک برای ویژگی ‌های شخصیتی (جمعا 61 سوال) بوده است. داده ‌های حاصل از پژوهش با استفاده از روش حداقل مربعات جزیی تحلیل شد.

از تعداد کل شرکت کننده ‌گان (44نفر) 60 درصد مرد و 40 درصد زن بودند. ضریب هم بستگی بین ویژگی‌ های شخصیتی با رضایت شغلی 0/726 با آماره 25/524 و ضریب هم بستگی شخصیت درون گرا، برون گرا، با ثبات، روان رنجور با رضایت شغلی به ترتیب 0/231، 0/448، 0/613، و 0/453- به‌دست آمد.

یافته های تحقیق نشان می دهد که بین ویژگی های شخصیتی (درون گرا، برون گرا و ثبات هیجانی) با مولفه‌ های رضایت شغلی کارکنان (ماهیت کار، رفتار مدیر، تعهد شغلی، پرداخت ‌ها، رفتار شهروندی، رفتارهمکار، ترفیع و ارتقا) رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد؛ اما بین تیپ شخصیتی روان رنجور با رضایت شغلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. در نتیجه کارکنانی که روان رنجور هستند رضایت شغلی کمتری هم دارند.