روش شناسی صدرالمتالهین در تحلیل مفهومی-وجودی نفس انسان

مباحث نفس شناسی صدرالمتالهین از دو حیث محتوی و روش قابل بررسی و نقد است. نفس در هستی شناسی حکمت متعالیه، اگرچه با حدوث بدن پدید می آید، اما موجودی ذوشئون و چندتبار است که از عالم ماده تا تجرد عقلی در سیلان بوده و با بدن تحت تصرف خود متحد است. باور به نوآوری صدرالمتالهین در معرفی نفس و همچنین داوری صحیح میان دیدگاه وی با دیدگاه های رقیب، امری است که نیازمند کشف روش وی در تحلیل نفس می باشد. مساله این پژوهش، کشف روش صدرالمتالهین در شناخت مفهومی و وجودی نفس است و ره آورد آن که با تحلیل محتوای مباحث نفس شناسی ارائه شده از سوی صدرالمتالهین حاصل گردیده است، اثبات اتخاذ روش «مطالعات میان رشته ای» از سوی وی در مساله مذکور است. صدرا با التفات به چندتباری بودن نفس و لزوم «کثرت گرایی روشی» در بررسی این گونه مسائل، این روش را برگزیده است. اتخاذ چنین روشی، سبب ارائه فرادیدگاه خاص وی(حدوث جسمانی و بقاء روحانی نفس) در مبحث نفس شناسی حکمت متعالیه گردیده است.