وضعیت اثربخشی کیفیت محتوای آموزش الکترونیکی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

در استفاده از آموزش های الکترونیکی در دانشگاه های علوم پزشکی، کیفیت محتوای الکترونیکی و یادگیری آن ها موضوع مهمی به شمار می آید. هدف از انجام این پژوهش بررسی وضعیت اثربخشی کیفیت محتوای آموزش الکترونیکی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود.
روش مطالعه توصیفی-پیمایشی، و جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1395-1394 به تعداد 55 نفر بود. باتوجه به محدود بودن جامعه پژوهش، از نمونه گیری به روش سرشماری استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. جهت تعیین اعتبار ابزار از روایی محتوایی، و پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ برای مولفه های آن به ترتیب برابر 73/0، 70/0، 85/0، 70/0، 72/0 و 65/0 بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تی تک نمونه ای) استفاده گردید.
در مولفه «اهمیت»، میانگین نمونه مورد نظر از میانگین فرضی با توجه به نقطه برش 80 درصدی به طور معناداری بیشتر می باشد(09/5=(54)t). اما در مولفه های دیگر، مانند مولفه «علاقه یادگیرنده» (89/3- =(54)t)، مولفه «سودمندی» (54/3- =(54)t)، مولفه «قابلیت یادگیری» (01/15- =(54)t)، و در نهایت مولفه «انعطاف پذیری» (48/2- =(54)t)، چون میانگین آنها از نمونه مورد نظر میانگین فرضی کمتر می باشد و معنادار نبودند.
از میان مولفه های کیفیت محتوایی آموزش الکترونیکی، مولفه های «علاقه فراگیرنده»، «سودمندی»، «قابلیت یادگیری» و «انعطاف پذیری» وضعیت مطلوبی نداشتند، و فقط مولفه «اهمیت» دارای شرایط مطلوبی بود.