اثر خطر زلزله منطقه بر انتخاب روش بهسازی یک قاب بتن آرمه معیوب

توسعه ی روزافزون روش های ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها و فراهم آوردن یک توزیع احتمالاتی از پاسخ های مطلوب باعث شده است که، مهندسی زلزله بر مبنای عملکرد به یکی از مهم ترین حوزه های تحقیق تبدیل شود. یکی از جنبه های این حوزه فراهم آوردن امکان مقایسه بین گزینه های مختلف طراحی و بهسازی با استفاده از مفاهیمی چون عملکرد در مقابل فروریزش می باشد. در این مطالعه برای بررسی این فرآیند، یک ساختمان بتنی ضعیف به دو روش مختلف، مهاربند فلزی و میراگر اصطکاکی سیلندری، بهسازی شده و در نرم افزارOpenSees مدلسازی گردید. و با انتخاب 15 شتاب نگاشت، تحلیل دینامیکی فزاینده بر روی سه مدل انجام شد. با استفاده از تحلیل احتمالاتی و منحنی خطر لرزه ای منطقه به بررسی ارزیابی عملکرد ساختمان ها پرداخته شد. نتایج حاصل نشان می دهد استفاده از روش های بهسازی مذکور احتمال فروریزش را در هر دو سطح عملکردی IO و CP کاهش می دهد. این در حالی است که با لحاظ کردن منحنی خطر لرزه ای منطقه که در آن مشخصات سختی سازه ملحوظ می باشد نتایج متفاوتی حاصل می شود. در این مطالعه احتمال آسیب اگر چه برای یک سطح خطر مشخص برای دو روش بهسازی کاهش می یابد ولی در سازه بهسازی شده با مهاربند در سطح عملکرد CP نسبت به سازه اولیه افزایش پیدا کرده است.