عوامل موثر بر گرفتگی غشاء در راکتور زیستی غشایی

در بین روش های تصفیه فاضلاب، روش های بیولوژیکی به دلیل هزینه های پایین تر و راندمان مناسب تر، کاربرد گسترده تری دارند. راکتورهای زیستی غشایی در برخی از تصفیه خانه های فاضلاب به کار می روند که گرفتگی غشاء آنها موضوع بسیار مهمی است. در میان کمیت های موثر در کنترل گرفتگی غشاء، تاثیر شار بحرانی اثبات شده است. شار بحرانی تحت تاثیر سه گروه اصلی متغیر شامل متغیرهای لجن، متغیرهای عملیاتی و نوع غشاء است. در این تحقیق اثرات برخی فاکتورها روی شار بحرانی در یک بیوراکتور غشایی مستغرق آزمایش شد. متغیرهای اختلاف فشار دو سر غشاء، میزان غلظت پروتئین و کربوهیدرات موجود در ترکیبات پلیمری خارج سلولی و تولیدات میکربی محلول، همچنین تاثیر بعضی از متغیرهای عملیاتی مانند حالت مکش متناوب و مکش پیوسته در دو محدوده از غلظت لجن که مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با افزایش میزان شار، نرخ گرفتگی غشاء افزایش می یابد. نتایج اثرات EPS روی CF نیز نشان می دهد که هیچ رابطه ای بین این دو دیده نمی شود، شاید به این دلیل که EPS بیشتر به صورت فلاک ها یا لخته های بزرگ تر موجود است. همچنین نتایج حاکی از ارتباط معکوس شار بحرانی با غلظت بخش کربوهیدرات از تولیدات میکربی محلول می باشد و به عنوان نتیجه اصلی، اثر مثبت حالت های استراحت در مکش متناوب روی کنترل گرفتگی غشاء نیز مشاهده شد.