حلقه مغفول در مدیریت دانش پژوهشکده ها و موسسات پژوهشی

مفهوم مستندسازی در مدیریت و به ویژه مدیریت پروژه با مفهوم این اصطلاح در دیدگاه مدیریت دانش متفاوت است. آنچه در این پژوهش مورد نظر است، دیدگاه مدیریت دانش و حلقه مغفول در مدیریت دانش پژوهشکده ها و موسسات پژوهشی به منظور استفاده از زیست آزموده روسا و معاونان پژوهشکده ها و موسسات پژوهشی است. در مستندسازی از دیدگاه مدیریت دانش، هر تصمیم، رویداد و فعالیت موثر بر سازمان که دربرگیرنده دانش آشکار و ضمنی سازمان است، ارزش مستندسازی دارد. لذا ارزیابی تصمیمات و اقدامات انجام شده را در بر خواهد گرفت و از طریق دانش و اطلاعات گردآوری شده، بستری مناسب بر ارزیابی این اقدامات فراهم خواهد آورد. همچنین اگر به پژوهشکده ها و موسسات پژوهشی به عنوان مرکزی متشکل از عوامل و منابع مادی و مالی و انسانی شامل اساتید، کارکنان و دانشجویان نگاه کنیم که در آن به تبادل دانش و اشاعه آن پرداخته می شود، دو موضوع بااهمیت جلب توجه می کند: اول نقش سرمایه ای پژوهشکده ها و موسسات پژوهشی که به خوبی مشخص است و مورد توجه جامعه و دولت می باشد. زیرا پژوهشکده ها و موسسات پژوهشی به عنوان نهادی برای تولید، بهبود و توسعه دانش در حوزه های گوناگون در نظر گرفته شده است و در کشور ما هم به دلیل وجود مراکز، پژوهشکده ها و موسسات پژوهشی متعدد، این رسالت مورد توجه و انتظار بوده است و همه ساله هزینه هنگفتی صرف آزمایش و خطا در خصوص تصمیم گیری روسا و مدیران پژوهشکده ها و موسسات پژوهشی می گردد. دوم: فرایند مدیریت دانش مشتمل بر تولید یا گردآوری و شناسایی دانش، طبقه بندی، ذخیره و مستندسازی دانش، توزیع و نشر دانش و کاربرد دانش، که از رسالت های اصلی یک دانشگاه و پژوهشکده ها و موسسات پژوهشی به شمار می آید. نتایج بررسی و مطالعه پژوهش حاضر نشان می دهد که فرایند نظام مستندسازی تجربیات مدیران از فرایند سه مرحله ای برنامه ریزی مستندسازی، اجرای مستندسازی، پایش، کنترل، تسهیم؛ تبعیت می کند.