افسانه گرایی و استعاره در فلسفه ریاضیات

افسانه گرایی ریاضی از شاخه های نام گرایی در فلسفه ریاضی محسوب می شود که خود در مقابل واقع گرایی (رآلیسم) یا افلاطونی مشربی قرار دارد. در اینجا واقع گرایی به تعبیر هستی شناختی مطرح است، یعنی این دیدگاه که اشیای ریاضی وجودی واقعی و مستقل از ما دارند. افسانه گرایان صورت ظاهر احکام ریاضی را که در آن، اشیای ریاضی با هویت وجودی مجرد (یعنی در خارج فضا-زمان) حاضرند، می پذیرند ولی از آنجا که عموما اعتقادی به چنین وجهی از وجود ندارند، منکر وجود اشیاء ریاضی هستند یا نسبت به آن موضع لا ادری دارند. لذا از نظر بیشتر افسانه گرایان نمی توان اعتبار صدق (به مفهوم های رایج) را به جمله های راجع به اشیای ریاضی نسبت داد.در واقع وجه مشترک طیف وسیع گرایش های مطرح با عنوان افسانه گرایی، اتخاذ جنبه منفی کلمه fiction به معنای غیرواقعی پنداشتن اشیای ریاضی است؛ گرچه چنان که خواهیم دید، بعضی رویکردها تشابه روایت ریاضی و روایت رمان ادبی را نیز مد نظر دارند و حتی کوشش می کنند از نظرات رایج در معناشناسی ادبیات رمانی، در مورد روایات ریاضی بهره بگیرند.