تحلیل انتقادی سیاست آموزشی؛ بازخوانش ارزش های گم شده

سیاست آموزشی موضوعی پیچیده، ذاتا سیاسی و درآمیخته با ارزش های متعدد است. مسائل قابل طرح در سیاست آموزشی، برساخته هایی اجتماعی هستند که درک هر کدام از این مسائل علاوه بر قابلیت تخصصی رشته ای ، مستلزم بهره مندی از ظرفیت زبان شناختی و جامعه شناختی مبتنی بر شرایط بومی، منطقه ای و جهانی است . زبان، نقش محوری در ایجاد و انتشار این برساخته ها ایفا می کند. لذا، تحلیل عمیق این نوع مسائل و تلاش در جهت حل موضوعات و مناقشات سیاستی مستلزم اتخاذ رویکردی است که بتواند ساخت اجتماعی سیاست آموزشی را در ابعاد و زوایای چندگانه آن مدنظر قرار دهد. تحلیل انتقادی سیاست آموزشی از جمله سنت های نظری-روش شناسی است که بر اهمیت بررسی سیاست آموزشی درون بافت تاریخی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی تاکید دارد. تحلیل انتقادی سیاست آموزشی توانایی آشکار کردن ارزش های مفقوده و صداهای شنیده نشده را دارد. تحلیل انتقادی سیاست آموزشی، ریشه در آن سنت های نظری دارد که اپل، ژیرو، ازگا و بال شاخص ترین چهره های آن هستند. بسط تحلیل انتقادی سیاست در آموزش پاسخی به شرایط گذشته و نشانه ای از تغییری بنیادین در این حوزه است. با این وجود، هنوز توجه کمی به سرمایه گذاری برای درک ماهیت این تغییر و مهم تر از آن، مفصل بندی تحلیل انتقادی سیاست آموزشی شده است. لذا، هدف اصلی این نوشتار پرکردن شکاف مورد نظر است.