سبک شناسی سروده «اوراس» عبدالمعطی حجازی

سروده اوراس از جمله سروده های مهم و ماندگار شعر معاصر عربی، اثر «احمد عبد المعطی حجازی» است که ضمن تمرکز شاعر بر شکست پی در پی عرب ها و ترسیم سیر قهقرایی آن امت، می کوشد از انقلاب الجزائر الهام گیرد تا نسل امروز را به رستاخیز و قیام وادارد. حجازی در این سروده مروری دردمندانه از سرگذشت امت عربی به مخاطب ارائه می دهد؛ اینکه چگونه از آن عزت و عظمت نخستین دور ماندند و به تباهی کشیده شدند، شایسته است کشورهای مشرق زمین از انقلاب مردم الجزائر الگوبرداری کنند و به دفاع از حقوق خود پردازند و سرزمینشان را از دشمن خون آشام بازستانند. در پرتو اهمیت و جایگاه سروده، این پژوهش برآن است تا به تحلیل و نقد سبک شناسانه سروده یادشده در سه سطح فکری، ادبی و زبانی بپردازد و زیبایی های متن را از منظر ترکیب، بافت، موسیقی، چیدمان حروف، ترفندهای بیانی و... مورد ارزیابی قرار دهد و آن را فرادید مخاطب بنهد. نتیجه آن که برجستگی سطح فکری تمرکز بر عزت از دست رفته و سرافکندگی و خوارشدگی عاطفی آنان است که انقلاب الجزایر را نمونه ای برای تمسک به آن جهت برون رفت از بحران معرفی می کند و این مفهوم را با استفاده از سازه های مهم ادبی چون ناسازوارگی، نمادپردازی، حس آمیزی، آشنایی زدایی و بینامتنی –که به ادبیت متن انجامیده است- و نیز سازه های زبانی که در انسجام تنگاتنگی با آن مفهوم هستند، بیان داشته است.