بررسی تکنیک روایی چند آوایی در رمان های مواجع الشتات و وجهان لعنقاء واحده نوشته عبدالکریم ناصیف

یکی از تکنیک های رمان نویسی، رمان های چند آوایی نام دارد. رمان چند آوایی حلقه اتصال رمان های کلاسیک و رئالیستی به شمار می آید. ریشه این شیوه از داستان نویسی را می توان در ادبیات اروپایی و آمریکایی جست و جو کرد. در ادبیات داستانی معاصر عرب نیز رمان های چند آوایی متعددی ظهور پیدا کردند. این سبک از داستان نویسی در رمان های عبدالکریم ناصیف، نویسنده واقع گرای معاصر سوری، نمود برجسته ای دارد. او یکی از نویسندگانی است که از این سبک داستان نویسی در داستان هایش بهره برده است.در این پژوهش سعی داریم دو «رمان مواجع الشتات» و «وجهان لعنقاء واحده» این نویسنده را با تکیه بر ویژگی های ساختاری رمان های چند آوایی (عدم انسجام، گفتگو و تکثر زبانی) مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم. نتیجه نشان می دهد که این دو رمان چه شکل هایی از رمان چند آوایی را به کار برده اند و چگونه نویسنده با بکارگیری این تکنیک روایی توانسته، حوادث کنونی خاورمیانه (جنگ و اشغال) را از دیدگاه افراد مختلف به تصویر بکشد. می توان گفت روش نویسندگان در این مقاله توصیفی- تحلیلی است.